دوباره کاروان بار سفر بسته …

طرح ارسالی از مدرسه علمیه فاطمیه نقده

به نام خداي مهدي روحي له الفداه

اين الطالب بدم المقتول بكربلا…

كجاست امام غريبي كه هر لحظه منتظر ماست،منتظر ما تا برگرديم. از چه برگرديم از بدي ها و گناهان واز اشتباهاتمان…

سرباز امام زمان آيا تا به حال به اين فكر افتاده اي كه اگر امام زمان از شما راضي نباشد،چه بايد بكنيم!

بايقين ميگويم كه اگر اماممان از ما راضي بودند،الان غايب نبودند. اين همه سرباز ! اين همه طلبه، پس چرا…!؟

ميدانيد مشكل كار كجاست؟ از دلهاي ما…چه طلبه چه غير طلبه

اگر دلهاي ما باهم يكي ميشد…اگر اشكهاي ما وقف آقا بود،نه وقف حاجاتمان…اگر گناهي نبود…اگر اگر اگر…

آقا ميفرمايد سرباز من اينگونه باش… سرباز من … منتظر من… نكند مثل كوفيان منتظر باشي،حواست را جمع كن! نكند آلوده باشي! نكنددلت يك رنگ نباشد !نكند ولي فقيهت را تنها بگذاري! نكند دوستي ات با ما ادعا باشد! نكند…

نه امام زمان يار تن پرور وراحت طلب نميخواهد. يار ناپاك ودو دل نميخواهد.

ياراني ميخواهد همچون ياران امام حسين چون كوه استوار، چون دريا پر خروش، چون آسمان يك رنگ ويك دل…سرباز آقا منتظر آقا… آيا آماده اي؟  آيا آماده اي؟ فرصت را غنيمت بشمار تا روزي خسران زده نباشي

عمريست كه از حضور او جا مانديم
در غربت سرد خويش تنها مانديم
او منتظرست تا كه ما برگرديم
ماييم كه در غيبت كبري مانديم

س.مسیبی

در زمین نور خدائی جلوه کرد             آدمی را ساکن میخانه کرد

نوری از حیدر که نامش را خدا            از ازل بنوشت بر دشت بلا

در بهشت آدم برایش خون گریست      در غمش هر عاقل و مجنون گریست

آبها در ماتـــم او اشـــــک ریـــز            از دل آتـــــــــش هزاران آه خیــــــز

او که نور چشمهای مصـــــــطفی        بود هم قلـــــــــب علــی مرتـــــضی

فاطمه صد بوسه می زد برگلوش        او که خنجر در برش می شد خموش

آن زمانی که خدا آدم سرشــــت          یا حسین با سرخی خون می نوشت

بانیِّ کعبه که قربانی نکــــــرد!             او فــــــــدای خالقش جانی نکـــــــرد!

پس چرا قربانگه مادر منی ست؟          یا ربا قربانگه ما کربـــــــــــلاست!

کربلا قربانگه نور خداســــــت              جان زهرا یادگار مرتضی اســــــت

وعده اوکرد و به جان آورد این                آه عاشق ! عشق این معشوق بیـــن!

چون حسینت کیست محبوب جَنّان       همچو او کس نیست در هر دو جهان

دین پیغمبر به نامش زنده شـــــد          با قیامش نــــــام دین فرخنده شــــد

دست دل گیر و حسینی کن خـدا        بـــاز کـــــن آخــــــر ره  کـــربـــلا

شاعر(طلبه مدرسه علمیه الزهرا(س) فامنین)

حسین جان چه شوقی داشتی برای وصال
شوق دیدار معشوقت،و همین عشقت بود که دشمنت لعنت الله علیه در آستانه قتلگاه گفته «شغلتنی وجهه عن التفکرفی قتله»
و همین عشق بود…که از لحظه ولادت تا قیام مهدیت از داغ تو ناله ها سرداده اندو می دهند
همین عشق بود که حتی بعد علی اکبرت آن شبه پیغمبرت بازهم رو به اسمان لبخند زدی ((الهی رضا برضاک))
وهمین عشق بود که زینب…!
باور نکردنی است زینب بعد تو !
رو به اسمان می کند در کنار پیکر تو با سربلندی فریاد می زند:
((اللهم تقبل هذا القربان))
الله اکبر از این عشق
حسین چه کردی و می کنی با عاشقانت؟
که هنوز هم که هنوزه، به عشقِِ ِ عشق تو و با نام تو عشق بازی میکنند
و همین عشق بود که علی اکبر ها افرید
همین عشق بود که سرها را از بدن جدا کرد
عباس ها با لب عطشان شهید شدند
و هزاران حر به لشگر حسینی پیوستند
مادران لباس رزم بر فرزندان پوشیدند و با دست خویش
انها را به میدان جنگ فرستادند
و سر انجام هم نهضت تو دوباره به پیروزی رسید
حسین جانم به قربان نامت،
تو را قسم به لحظه لقائت ما را هم از قربانیان مهدی فاطمه قرار ده.

ف.خراسانی