آن عزيز مي‌فرمايد: هرگاه خواستي حسين عليه السلام را زيارت كني، بايست و بگو… (زيارت ناحيه مقدسه).

اما من مي‌خواهم در اين مجموعه، در هر شماره قطعه‌اي از اين زيارت را كه دريايي از نور و معرفت است برايت بياورم و البته من چند خطي از نكته‌اي كه به ذهنم آمده براي تو خواهم نوشت و تو نيز همين كار را بكن. هرگاه كه خواندي بي‌معطلي آنچه برايت پر رنگ شد، از من دريغ نكن. تو نيز براي من بنويسيد.

____________________________

قسمت پنجم

أَلسَّلامُ عَلَيْك َ وَ عَلى ابآئِك َ الطّاهِرينَ ، سلام برتو (اى حسين بن على) و بر پدرانِ پاك و طاهِـرَت

أَلسَّلامُ عَلَيْك َ وَ عَلى أَبْنآئِكَ الْمُسْتَشْهَدينَ ، سلام برتو و بر فرزندانِ شهيدت

أَلسَّلامُ عَلَيْك َ وَ عَلى ذُرِّيَّتـِك َ النّـاصِرينَ ، سلام بر تو و بر خاندانِ يارى دهنده‌ات (به دين الهى)

أَلسَّلامُ عَلَيْك َ وَ عَلَى الْمَلآئِكَةِ الْمُضاجِعينَ ، سلام بر تو و بر فرشتگانِ مُلازمِ آرامگاهت

أَلسَّلامُ عَلَى الْقَتيلِ الْمَظْلُومِ ، سلام بر آن كشته مظلوم

أَلسَّلامُ عَلى أَخيهِ الْمَسْمُومِ  ، سلام بر برادرِ مسمومش

أَلسَّلامُ عَلى عَلِىّ الْكَبيرِ ، سلام بر على اكبر

أَلسَّلامُ عَلَى الرَّضيـعِ الصَّغيرِ ، سلام بر آن شير خوارِ كوچـك

أَلسَّلامُ عَـلَى الاَْبْدانِ السَّليبَةِ ، سلام بر آن بدن هاى برهـنه شده

أَلسَّلامُ عَلَى الْعِتْرَةِ الْقَريبَةِ ، سلام بر آن خانواده اى كه نزديك (و همراه سَروَرشان) بودند

أَلسَّلامُ عَلَى الْمُجَدَّلينَ فِى الْفَلَواتِ ، سلام بر آن به خاك افتادگان در بيابانها

أَلسَّلامُ عَلَى النّازِحينَ عَنِ الاَْوْطانِ ، سلام بر آن دور افتادگان از وطنها

أَلسَّلامُ عَلَى الْمَدْفُونينَ بِلا أَكْفان ، سلام بر آن دفن شدگـانِ بدون كفن

أَلسَّلامُ عَلَى الرُّؤُوسِ الْمُفَرَّقَةِ عَنِ الاَْبْدانِ ، سلام بر آن سرهاى جدا شده از بدن

أَلسَّلامُ عَلَى الْمُحْتَسِبِ الصّابِرِ ، سلام بر آن حسابگر (اعمالِ خويش براى خدا) و شكيبا

أَلسَّلامُ عَلَى الْمَظْلُومِ بِلا ناصِر ، سلام بر آن مظلومِ بى ياور

أَلسَّلامُ عَلى ساكِنِ التُّرْبَةِ الزّاكِيَةِ ، سلام بر آن جاى گرفته در خاكِ پاك

أَلسَّلامُ عَلى صاحِبِ الْقُبَّةِ السّامِيَةِ ، سلام بر صاحـبِ آن بارگـاهِ عالى رتبه

أَلسَّلامُ عَلى مَنْ طَهَّرَهُ الْجَليلُ ، سلام بر آن كسى كه ربّ جليل او را پاك و مطهّر گردانيد.

در اين زيارت تا به علي كوچولوي آقام حسين مي‌رسم ديگر تاب نمي‌آورم.

بلند بلند زار مي‌زنم و چشمهايم را مي‌بندم.

* * * ‌* *

در آن سو حسين را مي‌بينم كه علي را به روي دو دستش به آسمان گرفته است و در اين سوي تمام آدمهاي تاريخ را كه به صف ايستاده‌اند.

تيرها پياپي مي‌آيند و گويا علي مدام زنده است و مدام شهيد مي‌شود.

آدمها برخي به علي تير مي‌زنند و برخي خود را سپرش مي‌كنند.

آنها كه فداي عليِ كوچك مي‌شوند حسيني‌اند و آنانكه تير مي‌زنند حرمله‌هاي تاريخند.

نوبت كه به من مي رسد، فرياد مي زنم

نه ، نه ! من علي را دوست دارم، من حسينيم!

* * * ‌* *

چشمهايم را باز مي‌گشايم!

اشكم را پاك مي‌كنم و تصميم مي‌گيرم كه ديگر از امروز آدم خوبي باشم تا در صف حرمله‌هاي روزگار نباشم.

مهتاب ابیان