باز باران با ترانه مي خورد بر بام خانه

يادم آرد كربلا را دشت پر خون و بلارا

كودكان تشنه وآن خيمه ها را

رأسهاي عاشق از تن جدارا

باز باران با ترانه مي خورد بر بام خانه

يادم آرد جبهه ها را دشتهاي پر بلا را

نوجوانان عزيز و بي ريا را

نو سَبيلان و محبان خدا را

كه سپر كردند در ياري حق آن سينه ها را

باز باران با ترانه مي خورد بر بام خانه

پيرزن تنها نشسته كنج آن ويرانه خانه

دستهاي پينه بسته چشم كم سو ،دل شكسته

دو پسر را در ميان جبهه ها از دست داده

زندگيش پر ز عشق و بندگي اما چه ساده

باز باران با ترانه مي خورد بر بام خانه

مادري در كنج خانه كه ندارد از شهيدش يك نشانه

اي جوانان وطن هوشيار باشيد

با شياطين جهان آماده پيكار باشيد

مريم السادات صادقي