شنیده بودم که گریه دلها رورقیق میکند،شنیده بودم که دعای بعد از گریه خوب گیراست.شنیده بودم دعا در دل رقیق خوب حل می شه.رقیق رقیق مثل مایع،مثل آب ،پاک وپاکیزه وزلال.شنیده بودم دعا بعد از گریه بادل رقیق زلال می شه وپاک وبه آسمان ها می ره.

ولی مصداق به این بزرگی براش ندیده بودم.بعد از دهه محرم که دلهای مردم رقیق شده بود ودعاهاشون زلال وپاک،خبر رسید که ایران موفق شد بینی آمریکا رو به خاک بمالد.

گفتم آخه چطوری،یعنی بینی آمریکا رو گرفت وخاکمال کرد تانجاستش ،نجاست کفرش بر طرف شه!بعد با خودم گفتم مگر یکی دوتاسند که بشه یه این راحتی خاکمالش کرد.

گفتم الان ،عصر مدرنیسم هست،پس حتما خاکمال کردنش هم به شیوه مدرن است.گفتم باید خودم باگوش های خودم بشنوم وبا چشم های خودم شیوه خاکمال رو ببینم.

تلویزیون رو که روشن کردم ساعت 9شب بود ،شبکه یک.اخبار شروع شد:ایران توانست پهپادآمریکا رو پایین بکشد.

گوش هام صدا کرد،چشم هام درشت شد،خوب نگاه کردم:

یک هواپیمای بی سرنشین جاسوسی بودباویژگی رادارگریزی.

تودلم به همشون آفرین گفتم که چه خوب خاکمالش کردید،انشاالله که نجاستش هم برطرف شه!

معصومه نادری

آسمان سال هاست که روی بیرون آوردن ماهش را ندارد .

راس عباس ، قمر بنی هاشم بالای نیزه بریده تاریخ سال هاست که تمام شب های جهان را روشن کرده است تا حتی در شب هم کسی حسین و راهش را گم نکند ؛ از شب یازدهم محرم سال 6

فاطمه قربانی-طلبه پایه دوم-معصومیه قم

به نام خدای شهیدان

شب عاشورا بود .هرکسی در گوشه ای خودش را برای  فردا که روز ملاقات با یار بود فراهم میکرد. حضرت زینب سلام الله علیها با امام حسین علیه السلام داخل خیمه بودند. حضرت زینب رو به امام کرد وگفت: جانم به فدایت برادر آیا یارانت را آزموده ای؟ فردا تنها رهایت نکنند؟

امام لبخندی زد ،به علامت اینکه به یارانش یقین دارد. در همین حین یکی از یاران امام از کنار خیمه میگذشت،سخنان حضرت زینب به گوشش خورد،با خود گفت: باید کاری کنم که خانم زینب به یاری ما دلش آرام گیرد.

بنابر این به سرعت تمام یاران را جمع کرد و آنها را از موضوع با خبر کرد. همه نگران شدند و دوست داشتند برای آرامش دل خانم زینب ،دوباره تجدید عهد کنند.

من هم تمام سخنانشان را شنیدم،با خود گفتم :چه فرصت خوبی من هم میتوانم با این یاران با وفا باشم.همه باهم جمع شدند ودسته جمعی به کنار خیمه ی امام رسیدند .من هم شتابان دنبالشان رفتم.

همه ایستادند ویک نفر به نیابت جمع شروع کرد به سخن گفتن… سلام بر آقایمان حسین و سلام بر دختر مولایمان علی… امام با شنیدن صدا بیرون آمدند وبه گرمی جواب دادند:سلام خدا بر یاران باوفایم، چه باعث شده که اینجا جمع شوید؟

کسی از میان جمع گفت:آمده ایم تا با شما تجدید عهد کنیم تا دل خانم زینب هم از ما آرام گیرد.

امام با این سخنان دانست که موضوع از چه قرار است،لبخندی زدند و فرمودند: من و خواهرم به ایمان واخلاص ووفای شما اطمینان داریم. کسی دیگر گفت :ما تجدید عهد میکنیم تا دلمان آرام گیرد. امام برای آرامش دل یارانشان ،قبول کردند.

چه لحظات وصحنه های زیبای بود.عطش داشتم،چقدر خوشحال بودم که من هم در میان آن جمع مخلص، با مولایم حسین تجدید عهد کردم.و این امید در دلم  هر لحظه رشد میکرد  نگاهی به آسمان کردم و گفتم:روزی خواهد رسید که ،سیراب سیراب خواهم شد.

س.مسیبی